Όταν ακούμε να μιλούν για θεαματικό ποδόσφαιρο το μυαλό μας πάει αυτομάτως στην Βραζιλία. Πράγμα πολύ λογικό, αφού η Εθνική Ομάδα της χώρας είναι πρώτη σε κατακτήσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων με 5, ενώ οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές είναι αναρίθμητοί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Η μεγάλη σχολή της «Σελεσάο» γεννήθηκε με ένα στυλ παιχνιδιού που σήμερα θεωρείται μάλλον ξεπερασμένο. Και βασίζεται στο Ginga, ή αλλιώς την «ψυχή του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου». Προέρχεται από την γνωστή πολεμική τέχνη – χορό, το Καποέιρα. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την κίνηση των ποδιών και σημαίνει «να ταλαντεύεσαι μπρος και πίσω».
Το Ginga είναι ένα πιο άναρχο στυλ ποδοσφαίρου. Μια χορογραφία μέσα στο γήπεδο, ένας ρυθμός που μόνο οι Βραζιλιάνοι έχουν διδαχθεί και μάθει να παίζουν. Είναι το να περνάς την μπάλα πάνω από τον αντίπαλό σου αρκετές φορές, χωρίς να πέσει στο έδαφος. Να δίνεις πάσα με τον ώμο ή να κάνεις μια απροσδόκητη ντρίμπλα, όχι απλά για να περάσεις τον αμυντικό, αλλά για να τον «χορέψεις». Πάνω απ’ όλα είναι η χαρά του ποδοσφαίρου, χωρίς τακτικές, με πολύ αυθορμητισμό.
Η Βραζιλία μετά την ήττα στον τελικό του Μουντιάλ του 1954 μέσα στο Μαρακανά από την Ουρουγουάη, έπρεπε να επιλέξει αν θα αφήσει πίσω της το Ginga ή αν θα συνεχίσει με αυτό. Το πλάνο στο Μουντιαλ της Σουηδίας τέσσερα χρόνια αργότερα, έλεγε πως θα υιοθετούσε το ευρωπαϊκό στυλ. Αλλά οι Βραζιλιάνοι παίκτες, όπως ο 17χρονος Πελέ και ο Γκαρίντσα, έδειχναν να μην το χαίρονται. Στην διάρκεια του Μουντιάλ τους βγήκε το ένστικτο του Ginga. Και τα γκολ έπεσαν βροχή. Και όχι μόνο κατέκτησαν εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά και δυο από τα τρία επόμενα, με τον Πελέ να πρωτοστατεί στην υπεράσπιση του στυλ παιχνιδιού που είχε ως βάση το Ginga.
Με τα χρόνια, το Ginga, τουλάχιστον στο ποδόσφαιρο, μετονομάστηκε σε «joga bonito», δηλαδή «όμορφο ποδόσφαιρο». Και το όμορφο ποδόσφαιρο, το θεαματικό , το απρόβλεπτο, έγινε συνώνυμο της Βραζιλίας. Το «Joga Bonito» θεωρούν πολλοί ότι πέθανε στο Μουντιάλ του 1982, όταν η Ιταλία κέρδισε 3-2 την Βραζιλία στα προημιτελικά. Από τότε η Βραζιλία έχει υιοθετήσει ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. Αλλά παρόλο που κέρδισε άλλα δυο παγκόσμια Κύπελλα (1994, 2002) δεν έπαιξε το θεαματικό ποδόσφαιρο των δεκαετιών του ’50 και του ’60.
Είναι πολλές φορές που βλέπεις τους Βραζιλιάνους να κάνουν μια κίνηση που κανείς άλλος δεν θα έκανε. Στην επόμενη φάση, τους βλέπεις λίγο πιο μαζεμένους. Κι αυτό γιατί μάλλον το «Ginga» είναι μέσα τους και το καταπιέζουν. Ο τελευταίος ίσως παίκτης που έπαιξε σε αυτό το στυλ, ήταν ο Ροναλντίνιο. Και η ερώτηση είναι απλή: Στα τελευταία δυο Μουντιάλ η εικόνα της Εθνικής Βραζιλίας δεν ήταν η καλύτερη. Μήπως να επιστρέψει στις ρίζες της; Μήπως να επιστρέψει στο Ginga και το joga bonito; Γιατί αυτό το στυλ παιχνιδιού, μπορεί να θεωρείται ξεπερασμένο, αλλά παραμένει πανέμορφο...
πηγη
